کوهستان

ای کاش کوهنوردی ایران چند کیومرث بابازاده داشت همین یک جمله به گمانم گویا تر از هر توضیح دیگر در خصوص متن منتشر شده ی کیومرث بابازاده است! نظر شما را به دست نوشته ی کیومرث بابازاده دز انتقاد از فدراسیون کوهنوردی جلب می کنم 

برای نمایش تصاویر در سایز بزرگتر بر روی آنها کلیک کنید

دوست عزیزمان جناب آقای رضا زارعی در وبلاگ شان مطلبی در ج نموده اند ( هرزه نویسی در کوهنوردی ) که به انتقاد از وبلاگ نویسی در دنیای کوهنوردی بر آمده اند . اشاره ی ایشان  به  پست قبلی بنده بود که مختصرا از  کارنامه ی کاریشان گفته بود . به همین مناسبت دوست داشتم دلنوشته ای نچندان مفصل در پاسخ به نوشته ی ایشان بنویسم  

با ادای احترام و عرض ادب

جناب زارعی عزیز شما که سالهاست در دنیای مجازی حضور دارید و مرتب دست نوشته های کوهنوردان را می خوانید چه شده که اینگونه بر اشفته اید؟ مگر نه این است شما دم از حقیقت و راستی می زنید ؟ کاش از حقیقت بیشتر می نوشتید ، از راستی ، از اخلاق نوشتن من شاید مثل شما بلد نباشم در زیر جملاتی زیبا مقصود خودم را پنهان کنم و برای مخاطبانم به نگارش در بیاورم شما که ید طولایی در نوشتن دارید شما برایمان بگویید چگونه باید بنویسیم؟ برایمان بگویید هرزه نویسی چگونه است و حقیقت چیست؟

اگر یادتان باشد یک بار شما را استاد خطاب کردم حال اگر اجازه دهید دوباره از این کلمه استفاده کنم . استاد عزیز شما درست می گویید دنیای نوشتن فرق کرده ، دیگر مثل سابق نیست دنیای وبلاگ نویسی دنیای عجیبی است دنیایی است که به قول شما هر چیزی که از ذهنمان بگذرد می نویسم و پاسخگو نیستیم . شما که دنیای نوشتار و کتاب را تجربه کردید شما برایمان از مسئولیت پذیری بگویید ...

نمی خواهم از کتاب هیولای سیاهتان بنویسم دیگر آنقدر نوشته ایم که کلمات هم خجالت می کشند اما شما هیچ گاه برایمان از مسئولیت نگفتید ؟ هیچ گاه قلمتان که به ستایش آن پرداخته اید در وصف آن به چرخش در نیامد ! استاد شما برایمان بگویید تا مانیز مثل شما از حقیقت و راستی بنویسیم؟ از صعود های ناکرده یمان بنویسیم ، از افتخارات نداشته یمان ! یادمان دهید چگونه از کاه کوه بسازیم ، چگونه دست به قلمی ببریم برای زر ، چگونه در مقابل 11 سال دروغ و به بازی گرفتن همچو ما شاگردانتان لب به حقیقت نگشودید . استاد عزیز از حقیقتی که از ان دم می زنید کمی برایمان بگویید !

یادتان هست قبل از ماکالو چگونه در مدح شما قلم ها نوشته می شد؟ همین وبلاگی که گفته اید هرزه نویسی کرده است یادتان هست چگونه از شما حمایت کرد ( لینک به مطلب ) و شما هیچگاه نگفتید این قلم ، قلم هرزه نویسی است ؟! چگونه است که تا مطلبی در مورد ضعفهایتان به نگارش در آمد همه ی آن ها شد هرزه نویسی !

مگر چیزی جز واقعیت نوشته شده است ؟ مگر حتی ذره ای برای مصلحت و منافع شخصی در این وبلاگ نگاشته شده است؟ استاد شما صاحبان مقام و جایگاهی گذرایید حداقل برای ظاهر هم شده لب به انکار آن نگشایید .

شما به خاطر همین صعود دروغین ماکالو سالها از سکه های زر استفاده کردید و لب به حقیقت نگشودید شما سالها برای این صعود دروغینتان از جایگاه و منزلت قهرمانی بهره بردید اما لب به حقیقت نگشودید شما سالها به خاطر همین صعود دروغین پست ها و مقام ها بدست آوردید اما لبی به حقیقت باز نشد چگونه است که اکنون دم از حقیقت و راستی می زنید؟

از من نخواه این حقیقت شما را بپذیرم ، از من نخواه نوشتار شما را صادقانه بپندارم چراکه توانش را در خود نمی بینم از من نخواه در مقابل ضعف هایتان سکوت کنم چراکه من به دنبال زر و مقام نیستم نه از شخص شما و نه از فدراسیون کذایی نه مدرکی می خواهم و نه جایگاهی ، پس حق بدهید که مثل یک کودک بی پروا همان چیزی را که می بینم بر زبان بیاورم ! مگر بد کرده ایم که بگوییم پادشاه لخت است؟

استاد ما حقیقت را از مکتب شما نیاموخته ایم حقیقت را از کوه یاد گرفته ایم از کوهی که گاهی می غرد و گاهی همچون مادری مهربان ما را در آغوش می کشد ، استاد چقدر حقیقتی که شما از آن سخن می گویید با حقیقتی که کوه به ما آموخته است فرق دارد از من مخواه به کیش شما روی بیاورم .

آن سکه های زر نوش جانتان ، آن مقام و منسب دوخته ی بالایتان ، آن جایگاه و منزلت آراسته ی وجود شما ؛ ما از کوهستان کوله ای داریم که محتوایش بی پروایی است و زبانی گستاخ که نه برای مصلحت می نویسد ! همین یک کوله را نیز بر ما کوهنوردان روا نمی دارید؟

استاد سخن بسیار است و نمی خواهم از کارهای کرده و نکرده ی شما بنویسم از اورست تان ، از ماکالویتان ، از تجارتتان از هیچ چیز نمی خواهم بنویسم اما اگر سخن گفتن از این ها هرزه نویسی است اری من هرزه نویسم اما هرزه نویسی من برایم بسیار شریف تر از حقیقت هایی است که شما از آن سخن می رانید !

در وبلاگتان نوشته اید : هرگاه قصد بزرگ کردن کسی را داشتید از او بد گویی کنید !

استاد عزیز اگر اینگونه بزرگ می شوید شهد این بزرگی گوارای وجودتان ما کوچکیمان را به صد بزرگی اینچنین نمی بخشیم . از این که حوصله کردید و دلنوشته یک هزره نویس تلخ زبان را خوانید سپاسگزارم

سال 92 به لحاظ کمی با توجه به هزینه های سرسام آور برنامه های برون مرزی سالی نچندان پرفروغ در انتظار کوهنوردی ایران است . اما مهمترین برنامه هایی که در این سال در کوهنوردی کشور رخ خواهد داد را مختصرا مرور میکنیم .

1-      1- صعود 8000 متری های بهار در قلل ( ماکالو ، کانچن چونگا )

2-      2- صعود به قله ی نانگاپاربات در تابستان و احتمالا گاشربروم 2

3-      3- برگزاری انتخابات انجمن کوهنوردان ایران

4-      4- تلاش نهایی برای گشایش مسیر برودپیک توسط باشگاه آرش

5-     5-  برگزاری انتخابات فدراسیون کوهنوردی

البته برنامه های فوق فقط آن دسته از برنامه هایی است که تاکنون از آن سخن گفته اند اما ممکن است صعود های دیگری نیز شکل بگیرد که در دنیای کوهنوردی چندان پر اهمیت نیست . اما فارغ از صعود های نرمال هشت هزار متری که آنهم به صورت انگشت شمار در کشور رخ خواهد داد سه برنامه ی آخر دارای اهمیت بسیاری است که تمایل دارم مختصرا در این خصوص نکاتی عرض نمایم .

نخست انتخابات انجمن کوهنوردان ایران یکی از مهمترین حوادثی است که سال جاری شاهدش خواهیم بود . انتخاباتی که شاید سرنوشت کوهنوردی مستقل ایران را به سمت و سویی غیر از آنچیزی که در این سالیان دیدم ببرد . انجمن فعلی به لحاظ کاریزماتیک و شخصیت حقوقی در جایگاه واقعی خود ظاهر نشد به شکلی که دست به عصا بودن این انجمن تاثیر چشم گیری در کم رغبت بودن کوهنوردان به عضویت در آن بود . انجمن کوهنوردان ایران در انتخابات گذشته فهرستی از نیروهای جوان و بعضا با تجربه را در راس هیئت مدیره ی خود دید که عملا به غیر از عباس ثابتیان که گاه گداری به ملاقات رئیس فدراسیون می رفت از مابقی اعضا چیز خاصی ندیدیم و البته از آقای ثابتیان هم فقط چند ملاقات با شعاعی بود و یا بهتر بگویم به این دیدارها نیز  احضار می شد و نهایتا سکوت در قبال آنچه در این دیدار ها گذشت ماحصل تمام شفاف سازی ها بود .

از دیدار ی که حول موضوع انتقاد بابازاده از فدراسیون بود و طرح شکایت از وی بود و هیچ گاه شفاف سازی نشد تا دیدارهایی که پس از تعلیق و رفع تعلیق انجمن صورت پذیرفت و ماحصلی نداشت .

نمونه ی بارز این ادعا که این دیدار ها بی حاصل بود را در یاداشت خصوصی شعاعی به معاون وزیر ورزش در دیدار تیم ترانگو با سجادی شاهد بودیم . یاداشتی که پس از دیدار های متواضعانه ی مدیریت انجمن شوکه کننده به نظر می رسید . در این یاداشت شعاعی به ادامه ی فعالیت انجمن معترض شده بود و از وی در این خصوص پرسیده بود ! که آیا درجریان هستید انجمن فعالیتش از سر گرفته شده است؟ و ...

این عبارت چند ماه پس از رفع تعلیق انجمن و دیدار رئیس انجمن با شعاعی بود در صورتی که هرگز این مدیریت متوجه نشد ذات شعاعی با اینگونه متواضعانه رفتار کردن از آن خوی خود بر نخواهد گشت و وی همان مسیر را طی خواهد کرد که برایش شمشیر کشیده بود . موضع فدراسیون همانا و دوری و تنها گذاشتن انجمن متواضع و بدون اغراق ترسوی کوهنوردی ایران توسط جامعه ی کوهنوردی همانا !

باری به هر جهت سال جاری شاهد تغییراتی در مدیریت انجمن خواهیم بود که اگر این تشکل رویه ی مدیریت سابق را پی بگیرند شاید دیگر چیزی از انجمن کوهنوردان ایران باقی نماند و بعید نیست سازمانی دیگر با عنوانی دیگر متولد شود تا کاستی های نماینده ی جامعه ی مستقل را جبران کند

از سوی دیگر مهمترین تلاش کوهنوردی ایران که همانا گشایش مسیر در برودپیک توسط باشگاه آرش است را در سال جاری شاهدیم که در دو تلاش قبلی این تیم با فراز و نشیب های فراوان رو برو بود که می توان به دزدی ( پروسانت گرفتن فدراسیون ) و یا به عبارتی پول زور گرفتن فدراسیون کوهنوردی در سال نخست و اعطای مجوز شورای برون مرزی به این تیم مسیری سخت تر از برودپیک در پیش پای یاران جوان ارش نهاده شد . سال دوم با امتناع این تیم از پرداخت هزینه های غیر واقعی که توسط فدراسیون اخذ می شد این تیم عطای فدراسیون را به لقایش بخشید و خود ره سپار شد که کمترین واکنش فدراسیون به این رفتار تیم برودپیک طرح شکایت از سرپرست تیم بود .

سال جاری نیز در اقدامی تعجب بر انگیز فدراسیون شرط اعطای مجوز را تست گرفتن از سرپرست تیم ( کیومرث بابازاده ) عنوان کرد که در نوع خود جالب توجه بود . باری به هرجهت این تلاش شاید آخرین تلاش برای بستن این پرونده باشد و فتح البابی برای کوهنوردی نوین در کشور و یا به عبارتی تلاشی متفاوت با آنچه در کوهنوردی کشور رخ داده است .

اما یکی از موضوعاتی که در سال جاری شاهدش خواهیم بود انتخابات فدراسیون کوهنوردی است که همچون هندوانه ای سربسته است و محتویاتش بی شک چیزی غیر از نظر وزیر ورزش نیست . در صورتی که ماهیت فدراسیون های ورزشی کاملا مستقل است اما اگر بخواهیم نیم نگاهی به افرادی بیاندازیم که قصد دارند برای این صندلی تلاش بکنند وضعیت تاسف بار کوهنوردی کشور را در خواهیم یافت .

پیشتر از قهرمانان این رشته افرادی همچون زنده یاد عمیدی و رضا بهادرانی و رضا زارعی و ... اعلام آمادگی کرده بودند که بعد ها مشخص شد این قهرمانی برای برخی چهره ها بر اساس کذب و بر پایه دروغ استوار بود . بخواهیم کمی واضح و روشن تر در مورد این پدیده ی شوم صحبت کنیم می بایست از اساس نگرش خود را به نسبت قهرمان و جایگاه آن تغییر دهیم !

رسوایی ماکالو وضعیت رضا زارعی را به شکلی بسیار تاسف بار تنزل بخشید به شکلی که امکان انصراف رضا زارعی از این عنوان بسیار بسیار محتمل است . صعود های دروغین و دست نوشته های خیالی وی شاید باعث می شود رضا زارعی از ریاست فدراسیون کوهنوردی انصراف دهد اما این انصراف به گمانم چندان سهل و ساده نیز نمی باشد . فکر میکنم رضا زارعی اگر انصراف دهد نمی خواهد جایگاه خود را در فدراسیون آتی از دست بدهد وی در حال حاضر از طریق شرکت گردشگریش بخش اعظمی از گردشگران خارجی را به واسطه ی رانت خود در فدراسیون تصاحب کرده است پس دلیلی ندارد خود را درگیر ریاست فدراسیون نماید چراکه برای وی این رسم و پیشه بسیار به صرفه تر است . در گوشه و کنار بودن و استفاده از رانت فدراسیون منطقی تر از آن است تا خود را درگیر گرداب فدراسیون کند با وجود اینکه پرونده ای سرشار از اغراق و سوء استفاده از این پتانسیل در کارنامه دارد .

مرگ عمیدی نیز به همراه رسوایی ماکالو راه را برای چهره هایی نظیر کاوه کاشفی و مرتضی موسوی و همچنین همایون بختیاری باز تر کرده است و شاید انصراف زارعی که محتمل به نظر میرسد در راستای حمایت از یکی از این گزینه های باشد که صد البته به نظر میرسد گزینه ی وی موسوی باشد .

اما اگر بخواهیم این بحث را خیلی سریع ببندیم و چندان وارد جزئیاتش نشویم نظر وزارت ورزش بر همه ی این احتمالات ارجحیت دارد چراکه ما در ایران زندگی میکنیم  و اساسا انتخاب بر مبنای صلاح دید و صلاح امور است که وزارت ورزش بهتر از همه ی مربیان و پیشکسوتان می داند چه به صلاح کوهنوردی است اما این رای ها هم برای جذابیت بخشیدن به موضوع بد نیست و به قول اعلی حضرت وجودش از نبودش بهتر است .  

در پی انتشار خبر مربوط به صعود رضا شهلایی به قله ی سرسخت کانچن چونگا  در وبلاگ کوهنوشت و درج این جمله « «رضا شهلایی» به منظور هر گونه بهره‌برداری و استفاده از این صعود توسط هیئت کوه‌نوردی و اداره کل ورزش و جوانان استان با رویکرد جذب و ایجاد انگیزه بیشتر برای جوانان پیشنهاد و اعلام آمادگی نموده است » با ایشان تماس گرفتم و گفتگویی را با وی ترتیب دادم . 

 رضا شهلایی هم اکنون در شهر کاتماندو پایتخت کشور نپال است و در روزهای آینده وارد منطقه ی کانچن چونگا خواهد شد وی به همراه پروانه کاظمی به صورت مستقل به تلاش بر روی این قله خواهند پرداخت . 

*از رضا شهلایی پرسیدم که با توجه به حساسیت هایی که فدراسیون به نسبت فعالیتهای کوهنوردان مستقل دارد و  نشان ندادن رغبت به این صعود ها توسط این نهاد و هم چنین سنگ اندازی های فدراسیون آیا درج عبارت فوق در وبلاگ کوهنوشت چه پیامی می تواند داشته باشد ؟

وی در پاسخ عنوان کرد به هیچ عنوان وابستگی به فدراسیون کوهنوردی و هیچ نهاد دیگری ندارم و این تلاش  نیز همانند صعود اورست کاملا مستقل و با هزینه ی شخصی است . وی خاطر نشان کرد با توجه به اینکه ریاست هیئت کرمانشاه به تازگی در این سمت قرار گرفته است و شخصی بسیار فرهیخته و از جنس کوهنوردان ( خودمان ) است چنین مسئله ای مطرح شده است اما این به معنی نزدیکی به فدراسیون کوهنوردی نیست . وی افزود هدف من از این صعود ایجاد انگیزه برای جوانان است . 

*از ایشان پرسیدم آیا این بار نیز پلاکاردی همچون تصویر لیلا اسفندیاری که بر فراز قله ی اورست به اهتزار در اوردید در این صعود همراهتان هست و یا چنین برنامه ای دارید ؟ 

وی پاسخ داد صعود اورست و تصویر لیلا اسفندیاری که بر فراز قله ی بردم کمترین کاری بود که می توانستم برای لیلا اسفندیاری بکنم . من صعود اورست رو تقدیم روح لیلا اسفندیاری کردم اما برنامه ی من بر روی کانچن چونگا هیچ هدفی را دنبال نمی کند . 

( لازم به ذکر است اشاره ی بنده به هدف خاص برنامه هایی نظیر تلاوت اذان و از این قبیل برنامه ها بود ) 

*در بخش دیگری از گفتگویم با رضا شهلایی از وی به عنوان نماینده ی شایسته ی کردستان در این صعود نام بردم 

وی خاطر نشان کرد من یکی از اعضای کوهنوردی کردستان هستم و جامعه ی کوهنوردی کردستان کوهنوردان بزرگی دارد که هرکدام اساتید بزرگی برایمان هستند و خودم را نماینده ی این جامعه نمی پندارم بلکه عضوی از آن هستم. رضا شهلایی اهل شهر کرمانشاه است . 

 همچنین در تماس با همسر پروانه کاظمی کوهنورد مستقل ایران که وی نیز به همراه رضا شهلایی برای دستیابی به قله ی کانچن چونگا در تلاش است از امکان صعود این دو کوهنورد در قالب یک تیم پرسیدم که عنوان کردند برنامه ریزی آنها کاملا مستقل است و لی ممکن است با هم برای قله تلاش بکنند . 

مهمترین برنامه ی بهار 1392 در هیمالیا تلاش برای دست یابی به این قله توسط دو کوهنورد مستقل کشور است و در جبهه ی دیگر ( جبهه ی دولتی ) عظیم قیچی ساز نیز در تلاش برای صعود ماکالو است . 

پروانه کاظمی راهی قله ی سرسخت کانچن چونگا شد  

 تیتری که چندان از آن استقبال نشده است . این چند روز مرتب وبلاگها و پایگاه های خبری رو دنبال میکردم به غیر از چند وبلاگ از جمله کوه نوشت ، برج سینا و اردشو و یکی دو وبلاگ دیگر استقبال چندانی از این صعود نشده است . خوب اگر بخواهیم صادقانه با این صعود و شخص پروانه کاظمی برخورد کنیم می بینیم پروانه کاظمی ثابت کرده است که زنی جسور و توانمند است . صعود او به مانسلو ، لوتسه و اورست نشان از شایستگی های این بانوی کوهنورد است . همزمان عظیم هم به ماکالو رفته است که برعکس پروانه کاظمی با اقبال عمومی رو برو بوده است شاید دلیل این استقبال جنبه ی هویتی و قومی باشد . فکر نمی کنم استقبال از صعود ماکالو صرفا با فدراسیون و لابی این نهاد ربط داشته باشد. اما دو چهره ی قیچی ساز و کاظمی در این روزهای نفسگیر بحران اقتصادی ایران یابه قول سیاستمداران شیرین عقل ایران جشن و حماسه ی باشکوه اقتصادی توانسته اند حامیان مالی خوبی دست و پا کنند که براستی جای خوشحالی است .

پروانه کاظمی می رود تا خود را به عنوان زنی جسور در تاریخ کوهنوردی ایران جاودانه کند صرف نظر از دستاورد این تلاش اما وی را می توان به عنوان چهره ای سنگین و قابل اعتنا در کوهنورد کشور به حساب آورد .

زنان کوهنورد ایرانی در سالهای اخیر به غیر از زنده یاد اسفندیاری چندان موفقیتی( در قلل 8000 متر )  برای هیمالیانوردی کشور به دست نیاورند . از طرفی تا کنون بخت با کاظمی هم یار بوده که فدراسیون  برایش شمشیر را از رو نبسته است . در صورتی که این بخت و اقبال نصیب زنده یاد لیلا نشد .

لازم به ذکر است فدراسیون کوهنوردی بارها نامه های فراوانی برای منصرف کردن حامیان مالی لیلا اسفندیاری فرستاد تا مانع از موفقیت وی شود . فشار روانی ، تخریب ، جلوگیری از حضور در برنامه های صدا و سیما ، منصرف کردن اسپانسرهای وی و شکایت حقوقی و جزایی از لیلا اسفندیاری تنها بخش های کوچکی از تلاش فدراسیون برای جلوگیری از موفقیت این بانوی کوهنورد بود . حال امیدوارم پروانه کاظمی چنین سرنوشتی در انتظارش نباشد .

برخی وی را دنباله رو لیلا اسفندیاری می خوانند اما واقعیت این است پروانه کاظمی خودش به تنهایی کوهنورد بسیار قابلی است که مقایسه کردن وی و یا دنباله رو خطاب کردن وی و تلاشهایش می تواند بی انصافی باشد . برای پروانه کاظمی ارزوی  تندرستی و موفقیت  دارم .

یاد و خاطره ی لیلا اسفندیاری جاودانه باد 

گل اومد بهار اومد میرم به صحرا / عاشق صحراییم بی نصیب و تنها

دلبر مه پیکر گردن بلورم / عید اومد بهار اومد من از تو دورم

گر بیام از این سفر ای گل عذارم / از سفر طوق طلا برات میارم

دلبر مه پیکر گردن بلورم / عید اومد بهار اومد من از تو دورم

ز تو خواهم ز تو خواهم / عهد عشقی که بستی وفا کنی / یاد ما کنی

از چمنها گر گذشتی یاد من کن / گر شنیدی سرگذشتی یاد من کن

دلبر مه پیکر گردن بلورم / عید اومد بهار اومد من از تو دورم

گل اومد بهار اومد میرم به صحرا / عاشق صحراییم بی نصیب و تنها

خوش ادا بالا بلا شیرین زبونم / مانده ام دور از تو و از آشیونم

آشیونم رو گل خودرو گرفته / سبزه از هر گوشه تا زانو گرفته

گر بیام از این سفر ای گل عذارم / از سفر طوق طلا برات میارم

ز تو خواهم ز تو خواهم / عهد عشقی که بستی وفا کنی / یاد ما کنی

از چمنها گر گذشتی یاد من کن / گر شنیدی سرگذشتی یاد من کن

گر بیام از این سفر ای گل عذارم / از سفر طوق طلا برات میارم

ترانه : پوران شاپوری

نوروز امسال شاهد توسعه ی گردشگری در اقلیم کردستان بودیم سرزمینی که پس از سالها جنگ و نا آرامی اکنون در ثباتی که بیش از یک دهه است بر آنجا حاکم است به سرعت پله های پیشرفت را طی کرده است . علاوه بر صنعت نفت که بنا به اظهار نچیروان بارزانی مقرر است تا 5 سال آتی روزانه 3 میلیون بشکه نفت خام را روانه بازارهای اروپا نماید اما شرایط اقلیمی این سرزمین دریچه های نوی را پیش روی مسئولان اقلیم کردستان نهاده است . صنعت گردشگری از جمله مهمترین ابزارهایی است که ثبات اقتصادی و سیاسی کردستان را تا حد مطلوبی تضمین خواهد کرد هرچند تا یکی دو سال پیش هیچ کس انتظار این استقبال را نداشت . امسال فقط از مرز زمینی حاج عمران پیرانشهر و باشماق مریوان بیش از 30 هزار نفر ایرانی در روز نخست نوروز عازم اقلیم کردستان شدند .

از طرفی جاذبه های طبیعی کردستان آنچنان غنی و وسیع است که چشم هر بیننده ای را خیره می کند . از آبشار های پرخروش ، تا دره های باشکوه ، قله هاو چشم انداز های بی بدیل این خطه آینده ی خوبی برای مردمان این سرزمین رقم می زند .

از دیگر سو شرایط مناسب فرهنگی و همچنین آزادی فردی و اجتماعی در این محدوده از خاورمیانه می تواند برای هر گردشگری جذب کننده باشد . به قول دوست گردشگر خارجیمان کردستان سرزمینی ناشناخته است که نیاز هست برای مدتی طولانی کوله ات را بر دوش بگذاری و به هر کوه و دره ای سرک بکشی و روح خود را میان پیچ و تابهای کوهسارانش رها کنی .

از جمله مناطق بسیار زیبایی که به طور مثال می توان نام برد  دره ی باشکوه زیر است که بخشی از مجموعه ای وسیع است و آن زمان که در آن جا قدم می گذاری ناخود آگاه ما را به یاد فیلم های وسترن می اندازد . سرزمینی که از ما تنها 2 ساعت فاصله دارد . 

عظیم قیچی ساز کوهنورد توانمند آذربایجانی در تلاش است سال جاری بر روی قله ی ماکالو ( به قول دوست عزیزمان آقای زارعی هیولای سیاه !!!) تلاش نماید . در صورتی که وی بتواند قله ی ماکالو را صعود نماید صعود های خود را به 11 عدد می رساند و برای نخستین بار این قله توسط ایرانیان صعود خواهد شد . سال جاری پیش بینی می شود تعداد صعود های 8000 متری ایرانیان به شکل چشمگیری کاهش یابد . 

ضمن آرزوی تندرستی برای عظیم قیچی ساز امیدوارم این صعود پیروزمندانه باشد و اوضاع اقتصادی کشور نیز راه را برای تیم های دیگر و نفرات دیگر کشور باز نماید .   البته با عرض معذرت از ادبیات نچندان مناسبم اما با جفتک اندازی برخی آقایان(!) فکر نکنم چنین مهمی محقق شود . 

پی نوشت : تا کنون چند تیم ایرانی برای دست یابی به قله ی ماکالو تلاش کرده اند که می توان به نفراتی همچون تیم ملی کوهنوردی و دو کوهنورد ایرانی دیگر ( هاشمی و مقدم ) اشاره کرد که ادعا کردند این قله را صعود کرده اند که صحت این ادعا تائید نشد و پرونده ی ماکالو همچنان باز ماند و چشم انتظار تلاشی دیگر . 

پس از تندر

پس از باران

گل آرامش ، آوازی 

به رنگ چشمهای روشنت دارد

نسیمی کز فراغ باغ می آید 

چه خوش بوی تنت دارد 

من اینک در خیال خویش خواب خوب می بینم 

تو می آیی و از باغ تنت صد بوسه می چینم

عکس: هورامان 

پی نوشت: در سفرهام به هورامان هر بار که می دیدمش عمیق من رو جذب خودش میکرد . برای لحظاتی از دور به تماشایش می نشتم انگار از میان تمام درختان و جنگل آنجا همین یک درخت بود که من را می شناخت و من هم ان را !

از دور عکسی به یادگار می گرفتم اما دلم تاب نمی آورد به نزدیک می رفتم درخت بی سوال و بی پاسخ ایستاده بود درشت درشت کلمات قصار می گفت . گاهی فکر میکنم که شاید من هورامان را به خاطر همین یک درختش دوست دارم . گاهی گردشگر ها از جاذبه های هورامان می پرسند انگار دلم می خواهد بگویم درختهایش ، یا نه یک درختی آنجاست خیلی زیباست و همین کافی است  ...

به قول حمید مصدق : 

و من همچون نسیمی از فراز شاخه ها پرواز می کردم 

تو را می خواستم ای خوب ، ای خوبی 

به دیدار تو من می آمدم با شوق 

با شادی ...

درست شنیدید ! جای تعجب ندارد 

این شرط فدراسیون کوهنوردی است که سرپرست تیم برودپیک که سال جاری به پاکستان می رود می بایست تست دهد . خوب  خبر بسیار جالب توجهی است هر روز فدراسیون کوهنوردی دست می کنه توی بخچه ی خودش و یه چیز جالب در میاره ! قدیم ها معرکه گیر ها و شعبده بازهای دوره گرد که از این روستا به اون روستا ، از این شهر به اون شهر می رفتند همیشه توی بخچه ی خودشون چیز غافلگیر کننده ای داشتند ، همیشه یه چیز بود که یا مردم رو می خندوند یا متعجب میکرد . شکر خدا فدراسیون ما هم کم از این شیرین کاری ها بلد نیست .  گاهی وقتا که مار یا چیز دندن گیری توی بساط معرکه گیر پیدا نمی شه مجبور میشه لوده بازی در بیاره تا به قول قدیمیا دو لقمه نون گیرش بیاد

فکر میکنم آیدین بزرگی و کیومرث بابازاده می بایست همطناب باشند . 

از فدراسیون کوهنوردی که همیشه می خواهد ملت شادباشند سپاسگذاریم که چنین بساط خنده و شادی را برای کوهنوردان فراهم می سازد . فقط یه سوال ؟ واقعا مسئولین فدراسیون چطوری فکر می کنند؟ چی تو ی اون کله ها می گذره ؟ 

پی نوشت : فدراسیون کوهنوردی در اقدامی بسیار بسیار غیر معقول شرط ارسال مدارک به شورای برون مرزی جهت اخذ مجوز را حضور سرپرست و مسئول فنی ( رامین شجاعی - مقیم کانادا) را در تست ها عنوان کرده است . البته نیازی به توضیح نیست که  رامین شجاعی از نفراتی که این تست ها را می گیرند دانش فنی بالاتری دارد ...

قلعه ی ماران استان گلستان یکی از مناطق دیدنی کشور جهت میزبانی هشتمین صعود قلم توسط علی شاه محمدی و صدریه منتظری پیشنهاد شده است . من که از این پیشنهاد خوشحال شدم و احتمال زیادی میدم با توجه به خوش آب و هوا بودن منطقه وبلاگ نویسان به این برنامه رای بدن و هشتمین صعود رو در این منطقه جشن بگیریم . 

صعود قلم برنامه ی مشترکی است که هر ساله با حضور وبلاگ نویسان حوزه ی کوهنوردی در یکی از قله های کشور به صورت مشترک اجرا می شود . سه برنامه ی اخیر این صعود قلل مهرچال لواسان ، یخچال همدان و جنگل خرپاپ در پیرانشهر بود و برنامه ی هشتم آن چشم انتظار ارای وبلاگ نویسان است . 

http://soud-e-ghalam.blogfa.com/post-58.aspx

چند ساعت دیگر یکی از تاریخی ترین پیام های تاریخ ترکیه در جشن نورورز شهر دیاربکر ترکیه از طرف عبدالله اوجالان توسط سیاستمدار کرد لیلا زانا قرائت خواهد شد . تمام فضای سیاسی ترکیه و کردهای سراسر دنیا چشم به این مراسم دوخته اند تا ترکیه در راه دمکراسی نخستین گام تاریخ خود را بردارد . نورورز سیاسی ترین و مهمترین جشن ملی کردها محسوب می شود که از ماهها قبل حزب صلح و دمکراسی کردستان ترکیه که وابسته است به پ ک ک در تلاش بوده است مجوز این مراسم را از دولت اردوغان بگیرد . در آخرین دیدار صلاح الدین دمیرتاش رئیس این حزب با اوجالان ( آپو ) در چند روز گذشته وی اظهار داشت فضا برای احقاق حقوق کردها این کشور بیش از پیش مهایاست و ترکیه در مرحله ی حساسی به سر می برد اما حمایت کما از صلح به معنی همراهی با حزب عدالت و توسعه نیست بلکه ما همچنان به عنوان یک حزب اپوزسیون در فضای سیاسی ترکیه نقش داریم اما در خصوص مذاکرات صلح با این حزب همراستا هستیم .

عبدالله اوجالان رهبر کاریزماتیک کردهای ترکیه در زندانی ایمره الی به عنوان شخصیتی که از طرف پ ک ک شاخه ی نظامی قندیل و همچنین حزب صلح و دمکراسی و پ ک ک شاخه اروپا در این گفتگو ها نقشی حیاتی بر عهده گرفته است و به نظر می رسد بخشی از پیام وی که مقرر است در این مراسم قرائت شود خبر از آتش بس و گام نهادن رو به صلح است . از طرفی حزب جمهوری خلق ترکیه که بدون شک به کار بردن فاشیست ترین حزب تاریخ خاورمیانه برای آن چندان غیر منطقی نیست مخالف این گفتگو هاست اما دیروز در پیامی عنوان نموده است که می بایست به رنج های کردها پایان داد و زندان دیاربکر را به عنوان موزه و نهاد بین المللی حقوق بشر در نظر گرفت . این درحالی است که این زندان از طرف حزب جمهوری خلق صد ها هزار نفر از کردها را به عناوین سیاسی در این زندان زندانی نموده است . کشمکش های سیاسی مابین دو حزب عدالت و توسعه و جمهوری خلق منجر به کوتاه امدن حزب جمهوری خلق در این خصوص شده است . لازم به ذکر است در انتخابات آتی ترکیه شانس حزب عدالت و توسعه ( اردوغان ) با فراهم نمودن حداقل شرایط برای کردهای ترکیه و حزب پ ک ک دو چندان شده است و همین امر فاشیستهای ترکیه را بسیار نگران کرده است . امیدوارم  آدار 2713 کردی سراغازی برای صلح ، دمکراسی و آشتی باشد و کردهای این کشور رنج هزاران سالی خود را اندک اندک التیام بخشند . جشن دیاربکر تاریخی ترین جشن نوروز تاریخ کردها خواهد بود . 

از حاشیه های این برنامه : 

1- شهردار دیاربکر پیش بینی کرده است بیش از 1.5 میلیون نفر در این جشن حضور داشته باشند 

2- توزیع دعوتامه های حزب صلح و دمکراسی با علایم فرهور و آئین زرتشت مقامات مذهبی همچون حزب عدالت توسعه را خشمگین کرده است 

3- در حالی که توسط حزب صلح و دمکراسی علایمی از زرتشت در دعوتنامه های آنان در ج شده است شاهدیم که پ ک ک گرایشات چپ دارد و عمده ی اعضای این حزب لائیک هستند . حزب صلح و دمکراسی بخشی از مجموعه  حزب پ ک ک محسوب می شود . 

4- برخی از سیاستمداران کردستان و همچنین چهره های ملی و هنری کردستان ترکیه در اظهاراتی ریشه ی خود را ایرانی دانسته اند و از خویشاوندی خود با مردمان ایران سخن گفته اند . 

5-4 پیشنهاد مهم حزب مخالف اردوغان در مورد کردهای ترکیه

آخرین اخبار از مراسم نوروز دیاربکر