کوهستان

من مستم و مدهوشم شبگرد قدح نوشم
از طایفه‌ی بی‌خبرانم دیوانه‌ی با نام و نشانم
من قصه نمی‌دانم افسانه نمی‌خوانم
دردی کش میخانه‌ی عشقم در حلقه‌ی صاحب‌نظرانم
مرا می ز جام وفا باید ای می فروشان
مرا خانه میخانه‌ها باید ای باده نوشان
من از آن‌چه رسوا کند نام عاشق نترسم
از آن می که آتش زند کام عاشق نترسم
بیا ای عشق افسونگر فراموشم مکن دیگر
تو ای روان من، شور جان من، امید من
در جهان من به زندگانی، تویی که جاودانی
مرا می ز جام وفا باید ای می فروشان
مرا خانه میخانه‌ها باید ای باده نوشان
من از آن‌چه رسوا کند نام عاشق نترسم
از آن می که آتش زند کام عاشق نترسم
من مستم و مدهوشم شبگرد قدح نوشم
از طایفه‌ی بی‌خبرانم دیوانه‌ی با نام و نشانم
من قصه نمی‌دانم افسانه نمی‌خوانم
دردی کش میخانه‌ی عشقم در حلقه‌ی صاحب‌نظرانم

۲۷.۴