کوهستان

پیم ئه لین فه رموته شیتم ئه ی به قوربان ئه وده مه/ 

باسی شیتیم تا قیامه ت گه ربکه ی هیشتا که مه/ 

نه ک ئه تو باعاله م بزانن شیت و سه رگه ر دانتم / 

گیانه که م عاشق چباکیکی له لومه ی عاله مه/ 

یان ئه وه ی بیستومه هه ر حاشا له ناسینم ده که ی / 

ئه م که لامه ت دل ته زینه ئه وپه ری ده ردو خه مه /

گه ر ئیشاره ی چاوه که هیوای نه خستبایه دل/ 

که ی له کولی خوم ئه نا ئه م هه موئیش وماته مه 

وا مه فه رمو چاوه کانم .که س نییه ئاگای نه بی 

قابزی رو حی  په پوله نوری له رزا نی شه مه 

پیم ئه لین فه رموته شیتم ئه ی به قوربان ئه وده مه/  گفته اند دیوانه خطابم کرده ای ، ای فدای دهانت

باسی شیتیم تا قیامه ت گه ربکه ی هیشتا که مه/ از دیوانه گیم تا قیامت گر بگویی بازهم کم است

نه ک ئه تو باعاله م بزانن شیت و سه رگه ر دانتم / نه فقط تو ، عالم هم بدانند که دیوانه ی تو ام

گیانه که م عاشق چباکیکی له لومه ی عاله مه/ جان من ، عاشق چه باکی از منع عالم دارد؟

یان ئه وه ی بیستومه هه ر حاشا له ناسینم ده که ی / شنیده ام دوستیم را حاشا کرده ای

ئه م که لامه ت دل ته زینه ئه وپه ری ده ردو خه مه / این کلامت جانسوز است نهایت درد و غم است

گه ر ئیشاره ی چاوه که هیوای نه خستبایه دل/ گر اشاره ی چشمانت امید را در دل نمی انداخت

که ی له کولی خوم ئه نا ئه م هه موئیش وماته مه / چگونه این همه ی درد و ماتم را به جان می خریدم ؟

وا مه فه رمو چاوه کانم .که س نییه ئاگای نه بی / اینگونه نگو ، کسی نیست با خبر نباشد

حافزی رو حی  په پوله نوری له رزا نی شه مه / حافظ روح پروانه نور لرزان شمع است

ترانه : حمید محمدیان