بر سر سفره ی احساس اگر جایی بود
سخن ساده ی تبریک مرا جا بدهید
سین هشتم سخن ساده ی تبریک من است
جا بر سفره اگر نیست به دل ها بدهید

عکس : کردستان - نوار مرزی ایران ترکیه - کوه بز سینا

برج سینا : فایل صوتی که در دادگاه  آقای کیومرث بابازاده بعنوان تنها مدرک اتهام ایشان در نشر اکاذیب ، تشویش اذهان عمومی و تهمت و افترا مطرح شده را هم به صورت فایل  ام پی تری با لینک دانلود و هم به صورت متن جهت اطلاع و استحضار خوانندگان و قضاوت شان در مورد اتهام مطرح شده منتشر می کنیم!

اینجا دیگر صحبت گفته ها و شنیده های این و آن نیست! بلکه انتشار عین حرفهای مطرح شده در آن جلسه است! ... مدرکی که قاضی قرار است بر اساس آن به اتهامات رسیدگی کند.

 توضیح: فایلها بصورت  پنج ترک با فرمت "ام پی تری" است  و ما بدون هیچ دخل تصرفی فقط آنها را کنار یگدیگر قرار داده و با کم کردن حجم شان  بصورت یک فایل  اینجا منتشر می کنیم. بخش هایی که در آن صدا ناگهان قطع شده در فایل اصلی  دقیقا به همین صورت است و ما به جهت وفاداری به اصل سند ، بخش های بدون صدا را به همان صورت اولیه  حفظ کرده ایم.   آنچه در گیومه آمده ، کامل کردن جمله های  ناقص هنگام پیاده کردن متن ، بشکل مکتوب است و در صدا موجود  نیست.

 بشنوید ، بخوانید و خودتان قضاوت کنید!

  » .. و اینها واقعا بهترین کوهنوردان اند. تیمی که از باشگاه آرش دو سال پیش{به برودپیک} رفته است، و تیمی که امسال دارد می رود ، تیم درجه دوم باشگاه آرش هم نیست. هر کسی نظرش محترم است. به نظر من مهمترین کار کوهنوردی که تا بحال در داخل ایران انجام شده ، صعود زمستانی بوده که آقای{محمد} نوری روی دیواره ی علم کوه بصورت تک نفره انجام داده است. اصلا جایی ما از او خواسته ایم که راجع به این صعود توضیحی بدهد؟ ..

یا در صعود های خارجی صعودهایی بوده که تیم های مستقل انجام داده اند. من کاری به شخصیت ها ندارم ولی کسانی که مطالعه دارند می دانند. که کی 2 یک کوه فوق العاده است. کوهی که با تمام کوهها فرق دارد.شما هم فیلم هایش را دیده اید هم عکس هایش را. جدای از انتقاداتی که به {کاظم} فریدیان وارد است که ممکن است بعضی از آنها درست هم باشد ، ببنید کجا این صعود {صعود کاظم فریدیان به قله کی 2} معرفی شده ؟ ..  دیگر ما حرف بهترین کوهنوردان دنیا را که باید قبول داشته باشیم؟

{رینهولد} مسنر نظرش این است که صعود قله کی 2 از مسیر نرمال از هر صعود دیگری در هیمالیا سخت تر است. ولی کسانی در فدراسیون کوهنوردی هستند که اصلا مسنر را قبول ندارند. مسنر را وقتی قبول دارند که {کار} اینها را تایید کند.

 ما برای برودپیک سال اول که رفتیم مجوز شورای برون مرزی بگیریم به ما{مجوز} دادند. زیاد مخالفتی نکردند. البته در جلسات فنی خیلی ما را اذیت کردند. آدم های فنی شان عکسهای {مسیر جدید} برودپیک را نمی توانستند بخوانند. کسانی که {از فدراسیون} برودپیک را صعود کرده بودند نمی توانستند تشخیص بدهند که این عکسهایی که ما نشان می دهیم مال کجای برودپیک است. ولی بلاخره ما موفق شدیم مجوز شورای برون مرزی را بگیریم. رفتیم. همان تیم درجه دوی باشگاه آرش که می گویم حالا مربیان باشگاه آرش اینجا {در جلسه}نشسته اند  و می توانند نظر قاطع تری ............... (قطع صدا به مدت پنج ثانیه)  

(ابتدای صدا نامفهوم) ... یعنی کوه سختی نیست. تا وقتی که ما در این برنامه بودیم هر روز به ما تلفن می شد ، توصیه می شد. خطر نکنید. فلان نکنید. برگردید. بس است. کافی ست. چون دیدند که تیم دارد می رود بالا و واقعا هم برنامه ریزی {تیم} طوری بود که باید می رفت بالا اگر با هوای بد مواجه نمی شد. ما خیلی آنجا هوای بد داشتیم. بعد که {تیم} برگشت تازه اینها فهمیدند که چی شده. از آنزمان مخالفت هایشان شروع شد.ما دقیقا بعد از برگشتمان در مجمع عمومی باشگاه آرش برنامه {سال بعد}  را به تصویب رساندیم و قرار شد این برنامه ادامه پیدا کند و مسیر {ایران بر روی قله برودپیک} تمام شود. (این قسمت بخاطر نویز مفهوم نیست) ... ما در 8/3/89 یعنی یک سال و چند روز پیش رسما به فدراسیون کوهنوردی و هیئت تهران اعلام کردیم که ما می خواهیم برنامه را ادامه دهیم. برنامه ریزی و تمرین کرده ایم و می خواهیم ادامه بدهیم. ضمنا اینکه احترامات {به فدراسیون} را هم رعایت کردیم . یعنی گفتیم اگر نظری دارید ، توصیه ی فنی یی دارید به ما بگوید تا انجام بدهیم. گفتند {شرح} برنامه ی تمرینی تان را ارسال کنید. در هجده .. (نامفهموم) هشتاد و نه ما برنامه های تمرینی مان را فرستادیم.  در 7/4/89  یعنی تقریبا بیست روز بعد ، نامه نوشتند به باشگاه که بازگشت به نامه ی شماره فلان، اعلام دقیق وضعیت پزشکی و فنی اعضا تیم را در سال 88 خواستند. {همچین} اسامی نفرات حاضر در اردوها ،  طرح و برنامه ریزی و کروکی مسیر مورد نظر. تمام اینها را دوباره ما برداشتیم و طی یک نامه ی دیگر در تاریخ 9/5/89  برایشان فرستادیم.

 دوباره باز فدراسیون کوهنوردی در 22/9/89 یعنی چهار ماه بعد ، دوباره عین نامه ی قبلی را برای ما فرستادند. که آقا گزارش فنی برودپیک سال 88 را بدهید.{و} گزارش پزشکی برنامه برودپیک سال 88 تیمی که ما در گزارش های {قبلی} مان گفته بودیم که پزشک نداشتیم.  اصلا وقتی {نظر} فدراسیون را داشتیم من بیایم نظر پزشکی بدهم راجع به تیم؟؟ .. خلاصه {درخواست ارسال} گزارش  اردوهای اجرا شده و منابع مالی شرکتی که می خواهید با او قرارداد ببندید. دوباره ما اینها را برای بار دوم فرستادیم برای فدراسیون. گزارش فنی را فرستادیم. گزارش اردوها را فرستادیم. همه را فرستادیم. در یک جلسه که مربیان ...... (قطع صدا به مدت شش ثانیه)

 .. فلان قله را اینجوری ، مگر اینجا شهر هرت است! نمی دانم باید از طریق هیئت تهران {برای فرستادن درخواست} اقدام کنید. چرا مستقیم به ما نامه نوشتید؟{اشاره به صحبت های رئیس فدراسیون}

 ما هیچ چیز نگفتیم! دوباره برداشتیم نامه نوشتیم به هیئت {کوهنوردی} تهران. در تاریخ 25/1/90 . یعنی دیگر شده بود سال جدید. که آقای هیئت تهران! ما می خواهیم این برنامه را اجرا کنیم و شما هم نظرتان را بگویید و مراتب را به فدراسیون اعلام کنید. ایشان {رئیس هیئت تهران} هم برداشتند و برنامه ی ما را با نظر مثبت فرستادند به فدراسیون . در همان تاریخ 25/1/90 .

در تاریخ 8/3/90 ، یعنی درست وقتی که بیست روز تا اعزام تیم مانده. و تیم باید 25 خرداد از مملکت خارج بشود. فدراسیون کوهنوردی نامه ای به ما نوشته که شما برای ما گزارش فنی نفرستاده اید. توی این {اشاره به نامه} نوشته. گزارش کامل پزشکی اعضای تیم را نفرستادید. {نام} شرکت طرف قرار داد را نفرستاده اید برای ما. شرکت طرف قرار داد چرا باید اینجوری باشد؟ {اشاره به کسی درمیان حضار} من می گویم! من مسئولیت حرفهایم را قبول می کنم!

 (ادامه صحبت) برای اینکه شرکت طرف قرار داد قله ی 4500 دلاری برودپیک را به فدراسیون کوهنوردی مثلا می دهد 6000 دلار و بعد بیست درصد به آنها کمیسیون می دهد. ولی آقای عقدایی {مسئول یک شرکت در ایران} برای ما میگیرد 4300 دلار این قله را . و آن چیزی را هم که سهم خودش {برای عقد قرارداد} است به ما تخفیف می دهد.

ببینید مسائل کوهنوردی در این مملکت چه جوری دارد جا می افتد. یعنی من می توانم بروم قرار داد  ببندم به شرطی که آقای عقدایی تویش نباشد! ببینید کاسه کوزه شان ، اختلافات شان با آقای عقدایی باید سر ما شکسته شود!

بعد یکی از ایرادات {دیگر} ی که به ما گرفته اند این است که شما نیامده اید "سکه" هایتان را بگیرید! در جشن قهرمانانی که سازمان تربیت بدنی برگزار کرده بود کسانی که هیمالیا رفته بودند {از فدراسیون} همه شان بودند. به ما ولی اصلا خبر ندادند! هیچ اعتراضی هم ما البته نکردیم. من خودم شخصا اگر از من دعوت می کردند به آن جلسه نمی رفتم. من آرزوی عکس گرفتن با کسی را ندارم.

 بعد برداشتند آمدند ، بهرحال چند نفر از اعضای جوانتر اعتراض کرده بودند {بصورت غیر رسمی} توی محافل خصوصی مثل اینجا.

آنها {فدراسیونی ها} گفتند  حالا اگر شما نبودید عیبی ندارد! ما ده تا "سکه" برای شما در نظر گرفته ایم! ما گفتیم ما که سکه نمی خواهیم! ما که نه ... (قطع صدا به مدت پنج ثانیه)

 ..  من گفتم چند تا سکه است؟ گفت: سی تا! .. گفتم مطمئنی سیصد تا نیست؟ .. سه هزار تا نیست؟؟ .. چه جوری است که ده تا سکه {گفته ی فدراسیون} شده است سی تا؟! .. گفتند: هفته ای دو تا {سکه} شما باید بیایید بگیرید! من گفتم نه! چهلم آقای فرشاد خلیلی است {کوهنوردی که در حادثه بهمن جانش را از دست داد} این سکه ها را از طرف ما هدیه بدهید به خانواده ی آقای خلیلی. بچه اش هم مریض است و احتیاج دارند. ما برای این سکه ها نرفتیم. باشگاه آرش نمی آید خودش را حراج کند بخاطر سی تا سکه. خلاصه این نامه را فدراسیون کوهنوردی به ما داد. حالا من می خواهم دلایلش را بگویم. یکی یش کمیسیون حوادث است. بنده چهار سال در کمیسیون حوادث بودم. بیشتر از چهار سال. از وقتی که مرحوم اوراز دچار حادثه شد ، دولت خیلی زور کرد روی این قضیه و یک کمیسیونی تشکیل داد مجلس که به این حادثه رسیدگی کند. آقای مهندس ادب از دوستان من که نماینده ی کردستان بود در مجلس شورا. خودش هم آدم ورزشکاری بود و مرا می شناخت.  مرا بعنوان نماینده ی مجلس معرفی کردند به این کمیسیون. بعنوان کارشناس از طرف مجلس که بروم به این کمیسیون و به قضیه ی "اوراز"  رسیدگی کنیم. من در قضیه ی "اوراز" ... تمامش هم محرمانه است و گفتند جایی حق انتشارش را نداری ،  گزارشم را دادم و در آن گزارش هم اشاره کردم که فدراسیون کوهنوردی باید یک کمیسیون حوادث بگذارد {ایجاد کند} که اگر حادثه ای چیش آمد بیخودی نیاییم سرپرست را دراز کنیم ، مربی را دراز کنیم ، یا تقصیر را بیندازیم گردن خلبان ، یعنی آن کسی که فوت کرده {تمثیلی از حوادث هوایی} .. یک جلسه ی فنی بگذاریم که اینها بررسی بشود. اگر گزارشی میدهیم  یک گزارش کارشناسی و وجدانی باشد ، چون که قاضی {پرونده ی حادثه} بر مبنای گزارش شما دارد پرونده را رسیدگی می کند.

آقای آقاجانی {رئیس اسبق فدراسیون} این را قبول کرد. کمیسیون پزشکی {تشکیل شد} در این شش سالی که من آنجا بودم مصر بودم که مطالب کمیسیون باید منتشر شود. نباید اینها برود توی بایگانی فدراسیون. که هیچوقت این کار را نکردند. هر حادثه ای که اتفاق افتاد و مورد رسیدگی قرار گرفت اگر تیم دولتی بود لاپوشانی میشد از طرف تمام اعضای کمیسیون . بی رودربایستی بگویم! ولی من به شخصه زیر هیچ صورت جلسه ای را امضا نکردم. زیر دو تا صورتجلسه را هم که امضا کردم اینجور امضا کردم که من با این تصمیم مخالفم. ولی هر جا حادثه ای برای {تیم های} کوهنوردی مستقل ، کوهنوردی خارج از فدراسیون بود ، اصلا قبل از اینکه تیم بخواهد ...  ... (قطع صدا به مدت پنج ثانیه)

 الان شما {اینجا} دارید گزارش می دهید. آقای ثابتیان می آید گزارش می دهد که  نمی دانم این کارها {در دنیا} انجام شده در سه ماه گذشته. ببینید جای کوهنوردی ایران کجاست؟ .. خیلی ساده از کار {مهدی} عمیدی گذشتند. صعود اورست و لوتسه با هم صعود فوق العاده مشکلی ست. صعود سختی ست. حتی از مسیر نرمالش. این کار کم تکرار شده. ولی شما ببینید که فدراسیون کوهنوردی با او {مهدی عمیدی} چگونه رفتار کرد. حتی اجازه ندادند یک مراسم استقبال از او در فررودگاه امام خمینی برگزار شود. ایشان را از دبی مستقیم فرستادند به مشهد! ما در این موقعیت هستیم در این مملکت.

 تیم باشگاه آرش برای دانشجویانش به این صورت مرخصی گرفته {اشاره به اجازه خروج مشمولین نظام وظیفه}. باید بروی پانزده میلیون تومان {ودیعه}بگذاری. حداکثر سی روز مرخصی داده می شود. اگر بعد از سی روز آن نفر برنگردد پولش بلوکه می شود توسط دولت. یعنی ما رفته ایم این کار را کرده ایم. حالا این برنامه دارد اجرا می شود ولی من به شما می گویم که حرکتهای نو پر از حادثه است. هیمالیا در مسیر نرمالش هم حادثه دارد. نمونه اش همین آقای "شکاری" که شما اینجا دیدید و شرحش را دادند. قرار نیست فقط ایتالیایی و آلمانی و فرانسوی {در هیمالیا} بمیرد! نه ایرانی هم می میرد! هر کس که خطا کند در هیمالیا می میرد!

ولی من می خواهم به انجمن کوهنوردان این تذکر را بدهم که بیشتر روی مسئله ی فرهنگی کوهنوردی باید کار شود. و حتی به صعود قلم هم  این پیشنهاد را داده ام که واقعا فرهنگ درست کوهنوردی را اینجا جا بیندازیم. «

پی نوشت: واقعا فدراسیون خجالت نمی کشد؟ فدراسیون با طرح شکایت از بابازاده در تلاش است ثابت کند مغزهای کوچکی آن را مدیریت نمی کند و ما نیز نظاره گر این تلاش هستیم ... براستی که خجالت اور است
پ.ن 1 : لینک فایل فلش  

پ.ن 2 : لینک دانلود

امروز بعد ازظهر به هوشیار حسنی اس ام اس زدم و از برف سنگینی که در حال بارش بود گفتم و اونم پیشنهاد داد بریم اسکی اما تمام جاده ها بسته شده بودند و ما چند ساعت هوای خوب داشتیم و نهایتا تصمیم گرفتیم توی کوچه و خیابون اسکی کنیم .

رفتیم چوب اسکی ها رو سوار ماشین کردیم و به محله ( تپه مالان ) سقز رفتیم در میان کوچه های حاشیه شهر و شیطنت و بازیگوشی بچه های اون محله به ارتفاعات پشت منطقه ی مسکونی رفتیم و یک فرووود دلچسب !

کنار اون بچه های بازی گوش  چند عکس به یادگار گرفتیم و برگشتیم !

حس اسکی کردن از میان کوچه ها ی شهر حس قشنگی بود که شاید نصیب هر کسی نشود . پیچ زدنها در اون کوچه های باریک با نگاه سنگین مردم تجربه ی جالبی بود . امروز روز قشنگی بود !

ممنون هوشیار عزیز

گزارش تصویری را در این قسمت مشاهده فرمایید

عنوان این تیتر برای خیلی از افرادی که از نزدیک فعالیتهای فدراسیون را چند سالی است زیر نظر گرفته است با توجه به رویه چند سال اخیر باشگاه دولتی فدراسیون کوهنوردی غیر منتظره و بعید نبود . اما به شخصه انتظار نداشتم این موضوع سال 1390 مطرح و رسانه ای شود . سال 1391 یقینا یکی از پر تنش ترین سالیان اخیر کوهنوردی کشور خواهد بود . سالی است که برنامه های مهمی در کوهنوردی کشور در حال وقوع است و نخستین تنش آن نیز سرکوب منتقدان از سوی باشگاه دولتی فدراسیون کوهنوردی است .

بنا ندارم زیاد به این موضع در شرایط فعلی بپردازم اما بخشی از نوشتار احسان بشیرگنجی در این خصوص را به عنوان آخرین یاداشتهای سال و آغاز به سال پر تنش 1391 را جهت مطالعه ی دوستان باز نشر میکنم .  

 

کیومرث بابازاده برای کوهنوردان کشور  چهره ی شناخته شده ای است. کارنامه ی درخور توجه او در صعود های فنی در دهه های چهل و پنجاه شمسی ، از جمله: اولین صعود ها بر روی دیواره ی بیستون 1346 * اولین صعود ایرانیان از مسیر فرانسوی ها در دیواره علم کوه در سال  1348 * گشایش اولین مسیر فنی بر روی دیواره لجور اراک در همان سال و اولین صعود یخچال شمالی سبلان *گشایش  دو مسیر مجزا برای اولین بار بروی دیواره تزرجان در سال 1349*صعود قله مون بلان – سوزنی های گراند شارموژ– اگودومیدی – گراند کاپوسین در شامونی فرانسه در سال 1352*صعود تا ارتفاع7550 متری قله تریج میر پاکستان به صورت کپسوله در سال 1355 برای اولین بار  و همچنین  عضویت در تیم گشایش اولین مسیر یکپارچه ی ایرانی بر روی دیواره علم کوه بین سالهای 60 تا 62  از جمله ی  بیشمار برنامه هایی ست که در طی پنجاه سال گذشته در کوهنوردی ایران به انجام رسانده است.

او همچنین از بنیاد گذارن و موسسین برخی از سمن ها و تشکل های مستقل کوهنوردی در ایران است که از آن جمله می توان به  تاسیس «انجمن مرکزی کوهنوردان» در سال1351  *  تاسیس «شورای کوهنوردی تهران» در سال 1357 * عضویت در شورای اداره ی فدراسیون کوهنوردی در اوایل انقلاب* سرپرست ستاد امداد و نجات در کوه های شمال تهران تا سال1360 *سرپرست کنگره کوهنوردان ایران در منطقه علم کوه 1360*شرکت در تشکیل انجمن کوه نوردان ایران در 1378 و ریاست این انجمن طی سال های 1381 تا 1385 و نیابت کمیسیون بررسی حوادث کوه نوردی در فدراسیون کوهنوردی اشاره کردادامه در وبلاگ برج سینا ....

وی به خاطر به ظاهر اظهار نظر در خصوص فدراسیون کوه نوردی مورد محاکمه قرار گرفته است و محمود شعاعی در تکمیل پروژه ی سرکوب منتقدان فدراسیون بر سر این موضوع پافشاری نموده است . ادامه در وبلاگ برج سینا ...

پی نوشت: من فدراسیون کوهنوردی فعلی را نه یک ارگان برای ساماندهی کوهنوردی کشور و متولی دولتی این رشته در کشور می پندارم بلکه عنوان بیشتر از یک باشگاه دولتی کوهنوردی را نمی توان برای این سیستم بیمار در نظر گرفت . سیستمی بیمار که دریچه ی ذهنشان در همان اتاق مدیر و رئیس مختوم میشود و تنها افرادی را در ذهنشان می بینند که برایشان سوت میزنند و یا سکوت میکنند ...

ئه م روژي سالي تازه يه نه وروزه هاته وه / امروز روز نوروز و سال نو دوباره آمد
جيژ نيكي كوني كورده به خوشي و به ها ته وه / جشن کهن کردان با خیر و خوشی دوباره آمد
چه ند سال بوو گولي هيواي ئيمه پي په ست بوو تاكو پار/ سالهاست گل امید ما دربند بوده و اسیر
هه ر خويني لاوه كان بوو گولي ئالي نه وبه هار/ و خون سرخ جوانان گل نوبهار ما بوده
ئه و ره نگه سوو ره بوو كه له ئاسوي بلندي كورد/ همواره همین رنگ سرخ از بلندای افق کردستان
مژده ي به ياني بو گه لي دوور ونزيك ئه برد/ مژده فردای روشن را به ملت کرد نوید میداد
وا روژهه لات له به نده ني به رزي ولاته وه/ هنگام غروب خورشید از بلندای کوههای وطن
هه ر خويني شه هيده ره نگي شه فه ق شه وق ئه داته وه/ رنگ سرخ خون شهید است که میدرخشد
نه وروز بوو ئاگريكي وه ها خسته جه رگه وه/ نوروز بود که آتش این شور را به دلها انداخت
لاوان به عه شق ئه چوون به ره و پيري مه رگه وه/ تا جوانان با اشتیاق به پیشواز مرگ بروند
تا ئيستا رووي نه داوه له تاريخي ميلله تا/ تاکنون در تاریخ هیچ ملتی سابقه نداشته قه لغاني گوله سنگي كچان بي له هه لمه تا/ سینه دختران سپر گلوله های نبرد باشند
پيي ناوي بو شه هيدي وه ته ن شيوه ن وگرين/ برای شهید وطن گریه و زاری نمیکنیم
نامرن ئه وانه وا له دلي ميلله تا ئه ژين / آنان که در دل ملت هستند همیشه زنده اند

پی نوشت : تقدیم به مردم قهرمان سرزمینم

ترانه: حسن زیرک

هی گل هی گل خین به دلم کرد

هی گل هی گل جون به سرم کرد

بیا با یک بریم بیا با یک بریم به دشت گل سیل ....

بزنیم هی جار بزنیم هی جار کنیم و  هی گل ای گل کنیم یاد عاشقون

بدیم با یک دل  بخونیم آهنگ هی بلاله

مو بچینم گل سیت بشینیم  پا چشمه زلاله بنشینم بنیشینم

بیا تا جوونی ن...

بیا تا بهار خوشی  کنیم یاد اون روزا بکنیم

حالا مو مندمه تنها با خیال گل ریت

 جداییت خین به دلم کرد به خدای بالا سریت

هی گل جون به سرم کرد

هی گل خین به دلم کرد

ترانه : رنجبری

پی نوشت: تقدیم به مهشید عزیز و همچنین بختیاری های عزیز  

 

ترانه ای زیبا از استاد آواز گیلان استاد ناصر مسعودی که از ان به عنوان خواستگاری بهار یا نو بهاره نام برده می شود .

پی نوشت : این ترانه زیبا به بهانه ی نوروز تقدیم به دوستان گیلک عزیزم  خصوصا حسن جان احمدپور که دلمون براش یه ذره شده و امیدوارم تعطیلات خوبی توی تاجیکستان داشته باشه

بیا بیا دلبروک مو قربون تو شم، دنیا دو روزه
بیا مکن شو روز مو خورشید مو صبح نوروزه
دیدی چطو مانند او یک سال برفت، سال نو اومد؟
یکسال چنو تندِ برفت که پندری همی دیروزه
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا عالمی ، جون دلم، چشمم خو ورسوزه
بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه
بیا بیا افتو فرو شد پشت کوه کم کمکک شو شد
بیا که باز سر زد ز کوه ماه همچنو یکهو مهتو شد
بر چه چنی بر چه چنو ایچنو مبو، دلبروک مو
ایجور که می بینی زمونه سال به سال کهنه و نو شد
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا عالمی ، جون دلم، چشمم خو ورسوزه
بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه
بیا بیا با هم برم بند دره، یا چار بالا
مگو صبا دیره صبا ورخه بیا تا برم حالا
در آن دره دور از همه بی همهمه خرم و خندان
دور از شر و شور شره با شرشر او کنم لالا
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا عالمی ، جون دلم، چشمم خو ورسوزه
بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه

ترانه: سیما بینا

عکس: عشایر کرد کرمانج شیروان خراسان

اولین بهار آمد درناها آمدند ، فقط تو نیامدی! چه زیبا موسیقی فرهنگ ها و قلب ها را به هم نزدیک میکند و از آن زیباتر زبان مشترک انسانهاست ! زبان عشق ...

آنجا که با اشتیاق در انتظار معشوق در میان ایل نشسته است و همچون درنا های رعنا چشم انتظار یار و دلدا اش است . اری عشق و شور و اشتیاق را چه زیبا رشید بهبدوف با بهار تلفیق نموده است . بهاری که نخستین بار است بدون یار و معشوق است ...

این ترانه آذربایجانی تقدیم به ملت آذربایجان 

سوسو گزدی بو ائل لری / با اشتیاق از میان ایل‌ها گذر کرده

تل تل دوزدوم من گول لری / گل‌ها را به زیبایی چیدم
باخا باخا یولا لارا / همین‌طور که به راه‌ها خیره شده‌ام
اختاریرام سنی من / به دنبال تو می‌گردم
شیرین سوزوم گلمدین / ای شیرین سخن نیامدی
ایکی گوزوم گلمدین / ای چشمان من نیامدی
کونول و ریپ سودیگیم یار / یار و دلداده عزیزم
هارا گالدین گلمدین / کجا ماندی که نیامدی
ایلک باهار گلدی دورنالار گلدی / اولین بهار آمد درناها آمدند
تکجه من گلیپ چیخمارین / فقط تو نیامدی
هارا گالمیسان / کجا مانده‌ای
سن سیز کونولوم اوی یاز اودلانا / بدون تو ای یار خانه دل در حال سوختن است

تزگل قلبیم دوزمیر یار هجرانا / بدون تو ای یار قلبم طاقت هجران ندارد

پی نوشت : این هفته با ترانه های مردمان ایران و هر روز با یک موسیقی محلی به استقبال بزرگترین جشن ایرانی ( نوروز ) خواهیم رفت . پیشا پیش نورزو بر همگان خوش 

شه فه ق هه وری سارد و تاریکی له سه ر روژ لادا به یه ک جاری

شفق ابر سرد و تیره را از سیمای آفتاب زدوده است

شه و ئارام ئارام خوی ئه سپیری به سوبحیکی پر له رووناکی

شب آرام آرام خود را به دست صبح روشن می سپارد

له نیو گولدانیک  بروانین له گول و شه ونم چه ن تماشایی

به تماشای  دلدادگی گل و شبنم می نشینیم

له نیو جامیکی پر ئه سرین دا دوو ماسی سور مه حوی دلداری

و به جامی پر از اشک شوق که دو ماهی قرمز محو عشق بازی اند

ئه والا که  په نجه ره ی عه شقت بده گوی با بوت بلی بوبول

باز کن پنجره ی عشقت را و گوش فراده به نوای بلبل

چ سروه ی خوشی له دلدایه به ده نگی گیان سوز و هاواری

چه نسیم روح بخشی در نوای جان سوزش است

ته ماشای نیلوفه ری پر گول چراخانی کردوه دیوار

نیلوفر پر گل را نظاره کن که تمام دیوار را چراغانی کرده است

له لایه ک سه وزو له لایه ک شین سراژیره سه ر له تا به خوار

از یک سو سبز و از سوی دیگر نیلوفری همه ی وجودش را فراگرفته است

ترانه: حسین شریفی

عکس: کردستان - دریاچه سام دی

کبوترها که جز پرواز ِ آزادی نمی خواهند !
نباید در حصار ِ میـــــــــــــله ها . . . با دانه ای گنــــــدم ...
                                  به او تعلیم مانـــــــــــدن داد!!

سلام امیر حسین عزیز کامنتت به نظرم جالب بود و دلم خواست به بهانه ی این کامنت سخنی با تو سایر دوستانم بکنم و چه بهانه ای بهتر از هم صحبتی با یک دوست ...

بله امیر حسین جان من این کامنت رو دقیقا یادمه

شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است،
شما که تابانده‌اید در یأسِ آسمان‌ها
امیدِ ستارگان را
شما که به وجود آورده‌اید سالیان را
قرون را
و مردانی زاده‌اید که نوشته‌اند بر چوبه‌ی دارها
یادگارها
و تاریخِ بزرگِ آینده را با امید
در بطنِ کوچکِ خود پرورده‌اید
و شما که پرورده‌اید فتح را
در زهدانِ شکست،
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ‌ست...

شما که نغمه‌یِ آغوشِ روحِتان
در گوشِ جانِ مرد فرح‌زاست،
شما که در سفرِ پُرهراسِ زندگی، مردان را
در آغوشِ خویش آرامش بخشیده‌اید
و شما را پرستیده است هر مردِ خودپرست، ــ
عشقِتان را به ما دهید
شما که عشقِتان زندگی‌ست!
و خشمِتان را به دشمنانِ ما
شما که خشمِتان مرگ است!

شعر :شاملو

پی نوشت : 8 مارس روز جهانی زن برتمام زنان  مبارک باد

بدینوسیله از کلیه وبلاگ نویسان مرتبط با کوهنوردی ، طبیعت ، محیط پاک کوهستان و علاقمندان این عرصه دعوت می شود در صورت تمایل به میزبانی هفتمین صعود قلم که درسال 1391 اجرا خواهد شد، پیشنهادات خود را با قید موارد زیر از تاریخ 20 اسفند 90 تا تاریخ 20 فروردین 91 در قسمت نظرات وبلاگ صعود قلم درج نمایند.

1- نام و ارتفاع و موقعیت قله یا مکان مورد نظر
2- نام افراد , مسئولین اجرایی
3- تاریخ دقیق پیشنهادی میزبان
4- زمانبندی اجرای برنامه در صورت ممکن
5- مکان اجتماع و افتتاحیه برنامه همراه با ظرفیت سالن
6- شرایط امکان اسکان افراد شرکت کنندگان
7- شرایط پذیرایی و تغذیه شرکت کنندگان در برنامه
8- وسیله ایاب و ذهاب
9- کلیه خدمات و امکانات احتمالی دیگر
توجه :

1-بندهای 7تا 9 اختیاری بوده و به شرایط متقاضی یا متقاضیان بستگی دارد

پی نوشت: در صورتی که پیشنهادی جهت میزبانی نبود یا به هر دلیل برای میزبان امکان برگزاری فراهم نشد . برنامه به صورت دانگانه برگزار میشود . 

پی نوشت دو : به محض دریافت هر پیشنهاد بلا فاصله جهت نمایش در وبلاگ درج خواهد شد .

پیمان نامه  صعود قلم با رای عمومی و نظر جمعی توسط هیئت اجرایی تدوین شد و به رای عمومی گذاشته شد . این پیمان نامه با توجه به نظرات کوهنویسان ویرایش و اصلاح شد و متن نهایی این پیمان نامه با توجه به جمع بندی نهایی منتشر شده است و به عنوان دستور العمل هیئت اجرایی برای صعود قلم سال آتی مورد استفاده قرار می گیرد .

طبعا امکان خطا یا اشکال در این پیمان نامه وجود دارد و امیدواریم هیئت اجرایی سال آینده در صورت لزوم تغییرات لازم را اعمال نماید و این تغییرات را به تصویب مجمع عمومی برساند.

دوستانی که اعلام نظر نکرده اند  همانطور که پیش تر اعلام شد به معنی تائید این پیمان نامه بوده است و تعداد افرادی که اعلام مخالفت نمودند درصد بسیار کمی از کوهنویسان بودند و همچنین عمده ی نظرات با جمع بندی کلی به تصویب هیئت اجرایی رسید و در متن پیمان نامه اعمال شد.

این پیمان نامه برای صعود قلم سال آتی به عنوان دستور العمل هیئت اجرایی و صعود قلم مورد استفاده قرار خواهد گرفت .

پیمان نامه صعود قلم

پی نوشت : پاسخ برخی کامنتها و نظرات که در خصوص پیمان نامه توسط کوهنویسان داده شد در بخش کامنتینگ داده شد .

پی نوشت دو : هیئت اجرایی نمی تواند در مسائل کلی و راهبردی صعود قلم تغییر بنیادی ایجاد نماید از این رو نظراتی که در اصول صعود قلم تغییر ایجاد می نمود می بایست در حضور عموم کوهنویسان به پرسش گذاشته شود  و اعمال این نوع پیشنهادها و انتقادها طبیعتا از قدرت هیئت اجرایی خارج است .

دیروز در پی بارشهای سنگین کردستان و مسدود شدن جاده ها متاسفانه 7 تن از هموطنان در اثر برودت هوا و مدفون شدن زیر برف جان باختند . به گزارش مرکز خبررسانی سقز این هموطنان که اهل شهرهای تبریز و کرمانشاه بودند در دو ماشین پیکان و پژو در محور سقز - سنندج زیر برف مدفون شدند و پس از ساعتها جستجو پیکرشان را از داخل خودروها بیرون کشیدند . هم اکنون اجساد این مسافران به پزشکی قانونی سنندج منتقل شده است .

همچنین تعدادی از هموطنان نیز که مدفون بودد زنده پیدا شدند و به مکانی امن منتقل شده اند و هم اکنون خطری انان را تهدید نمی کند .

تعدا کثیری از مسافران کردستان به دلیل بسته شدن جاده ها چند روز است نتوانسته اند به شهرهایشان باز گردند .

روح این هموطنان شاد

به گزارش مرکز خبر رسانی سقز در پی بارشهای سنگین چند روز گذشته تمامی محورهای ختم شده به سقز مسدود شده است و تعداد کثیری از مردم در دشت اوباتو ( هه وه تو ) گرفتار کولاک شده اند و تعداد زیادی از خودروها زیر بارش سنگین برف مدفون شده اند . در همین راستا ارگانهای امداد رسانی و نظامی  اقدام به انتقال مسافران به روستاهای نزدیک نموده اند . تمامی محورهای منتهی به شهرستان سقز در حال حاضر مسدود است و جان بسیاری از مسافران به دلیل تداوم این بارشها   در خطر است .

محورهای  سقز به بانه ، مریوان ، دیواندره مسدود است و تنها محور بازگشایی شده در چند روز گذشته محور سقز - بوکان بوده است که امشب نیز این محور به دلیل بارش مداوم و سنگین مسدود شده است . 

پی نوشت : طبق آخرین خبرهای دریافتی ( تائید نشده ) از مسافران دشت اباتو ظاهر چند نفر از هموطنان به دلیل برودت هوا جان باخته اند . 

پی نوشت 2: بارش برف و برودت هوا در چند سال اخیر بی سابقه بوده است و امسال شاهد ریزش بهمن های پیا پی در تمامی جاده های کوهستانی کردستان بودیم .

به ری به یانه رووناکه ئاسو / سپیده دم است و افق روشن

ئاسوی هیوای کورد موژده بی له تو / افق آرزوها مژده باد بر تو

ده نگی بانگه هه لات له مزگه وتی دی / نوای پیروزی از مناره ها برخواست

بالدار هیلانه ی خه و به جی دیلی / پرندگان از آشیانه هایشان به پرواز در آمده اند

قاسپه قاسپی که و ئاشکرا ئه لی  / نوای کبک های کوهی آشکارا می گوید

کاتی فه رمان هات کورد نابی بنوی / موعد برخواستن است

هه لسه ئه ی لاوی نیشتمانی کورد / برخیزید ای جوانان سرزمین کردستان

سه رده می هه لسان هه ر که سی نوست مرد / در این هنگام برنخواستن همان مردن است

پیویستی پیروز به لام سه خت و ورد / راه پیش رو بسیار سخت و دشوار است

چاوه روانته هه لسه ده ست و برد / اما آرمانمان در انتظار توست درنگ نکن

ترانه : استاد مظهر خالقی

پی نوشت : تقدیم به مردم قهرمان خاورمیانه که بهاری باشکوه به راه انداخته اند و پی در پی دیکتاتورها را به زانو در آورده اند تا به جهانیان این مفهوم عمیق را یاد آور شوند که اراده ی مردم معیار همه ی امور است و موج اراده ی مردم کاخ ها را در هم خواهد شکست !

ديروز اگر به حال عرب خنده مي‌زدم
               امروز در امور عجم خنده مي‌كنم

شخصی به نام دوست در بخش کامنتهای وبلاگ موضوعی رو مطرح کرده بودند که بد نیست در جواب این دوست مختصر توضیحی بدهم .

یک دوست : بحث پرونده سازي باشد هيچ كسي پرونده سازي راميار را براي استاد نجاريان فراموش نخواهد نكرد!
پس سكوت كن و اينقدر بر طبل توخالي نزن اي خرماخورده!

بله عیسی میرشکاری رفت و خیلی ها فراموش کردن روزهای اندوه ابتدایی سال 90 را ، روزهایی که در تلاشی چند روزه و در اثر سهل انگاری آقای محمد حسن نجاریان و شرکت سرزمین خورشید ( سان لند ) یک جوان به کام مرگ کشیده شد .

در آن زمان تلاشهای ما برای روشن شدن برخی زوایای پنهان ماجرا شاید اثر بخشی لازم را نداشت و یا اینکه جامعه ی کوهنوردی چندان به جان انسانهایی که تمام و کمال خود را در اختیار نام ها می گذارند اهمیتی نمی دهد .

عیسی میر شکاری از طریق شرکت سرزمین خورشید به کوه مانسلو در کشور نپال اعزام شد و پس از چند روز تلاش ، اخباری مخابره شد که کم و بیش شوکه کننده بود ...

به زعم بنده پرونده ی عیسی میرشکاری هرچند از نظر کمیسیون حوادث فدراسیون کوهنوردی و یا دادگاه بسته شده باشد اما این پرونده در نزد افکار عمومی همچنان باز است و می بایست همواره این نکات ریز و درشت را یاد اوری کرد که مبادا جوانان دیگری تحت تاثیر نامهایی قرار بگیرند که برای جان انسانها اهمیت لازم را قائل نیستند .

خانواده ی عیسی میرشکاری به واسطه ی حجب و حیایشان و همچنین طی صحبتهای بنده با مسئولین شهرستان جیرفت در ان زمان ترجیح دادند با بی اعتنایی به جوابیه پزشکی قانونی مبنی بر رد ادعای مرگ بر اثر ارتفاع گرفتگی و همچنین عنوان کردن ضربه ی مغزی به عنوان عامل مرگ قضاوت را به افکار عمومی بسپارند که پیگیری خانواده ی زنده یاد عیسی میرشکاری می توانست برای مسئولین صعود دردسر ساز شود .

 عیسی میرشکاری با رویا پردازی ها و بلند پروازی هایش گام در مسیری گذاشت که شاید بخش بزرگی از جوانان این سرزمین این مسیر را در پیش گرفته باشند و یا در آینده بگیرند و نجاریان ها به واسطه ی تلاشهایشان در سالیان پیش در ذهن این جوانان اسطوره هایی بزرگ هستند که می توان تمام و کمال به امیدشان جان را کف دست گذاشت و راهی شد .

وعده های داده شده توسط شرکت های گردشگری مبنی بر آسان جلوه دادن صعود های برون مرزی 8000 متری نیز خود تاثیری عمیق خواهد گذاشت .

اما اگر روزی از نجاریان نوشته شد و یا در آینده نوشته خواهد به این دلیل است که وی را نه به عنوان یک ورزشکار و یک همیالیا نورد می شناسیم بلکه در کسوت فردی است که مسئولیت تمامی جوانب صعود بر عهده ی وی است و ایشان با دریافت مبلغ قابل توجهی که از یکایک این جوانان اخذ می شود برای همین منظور راهی میشود . پس در این جا بحث بر سر مسئولیت ورزشی مطلق نیست بلکه از ان می توان به عنوان یک شغل و پیشه یاد کرد که علی رغم دریافت مبلغ قابل توجه در رسیدگی به جان افرادی که به عنوان مشتری به همراه وی راهی شده اند سهل انگاری شده است و درد ناک تر آنکه در گزارشهای منتشر شده به قلم حسن نجاریان شاهد مخفی کاری های نادرستی بوده ایم و علت مرگ را وی و هم قطارانش ارتفاع گرفتگی و ادم عنوان نمودند در صورتی که عیسی بر اثر ضربه مغزی جان باخت و در هیچ جای گزارش دوستان به این مورد مهم اشاره ای نشده است .

باری به هر جهت عیسی های میر شکاری حداقل موضوعی که می بایست بدانند این است که نباید تحت تاثیر کارنامه ی سرپرست ها قرار گرفت و قبل از برنامه به طور جدی در شناخت روحیات عاطفی و اخلاقی و مسئولیت پذیری سرپرست اطمینان حاصل کنند و متناسب با این شناخت در این مسیر گام بردارند .

پس این امر وظیفه ی من و امثال من است که به راحتی از کنار مرگ عیسی ها نگذریم حال اسمش هرچه که باشد چه پرونده سازی و یا عداوت ورزی که من به شخصه معتقدم هیچ یک از این عبارات شایسته ی این نوع متون نیست .