به بهانه ی آخرین روزهای بهار و آخرین پست های این وبلاگ این ترانه ی دلنشین از آرمان که برایم خاطره انگیز و بسیار آرامش دهنده است را تقدیم مخاطبان می نمایم . 

تا بهار دلنشين آمده سوي چمن

اي بهار آرزو بر سرم سايه فکن

چون نسيم نوبهار بر آشيانم کن گذر

تا که گلباران شود کلبه ي ويران من

تا بهار دلنشين آمد بيا آرام جان

تا نسيم از روي گل آمد بيا دامنکشان

چون سپندم بر سر آتشفشان منشان دمي

چون سرشگم در کنار بنشين نشان سوزي نهان

باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم

چون لاله ی صحرا ببین در سینه آه حسرتم

ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه ام

باز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه ام