موسیقی محلی برای من جذابیت بسیاری داره و موسیقی لری هم از جایگاه خوبی از این لحاظ برخورداره . شاید سوز کمانچه و یا ریشه دار بودن و پیوند ش با فرهنگ یک ملت است که من را شیفته ی این موسیقی کرده است . در فرهنگ های مختلف مراسمهای جالب توجهی را میتوان دید که در سایر فرهنگ ها هم به شکل دیگری وجود دارد و از این طریق می توان با ریشه های فرهنگی ملتها آشنا شد ما به عنوان کوهنوردان همواره در سفر،  نیاز به شناخت از این فرهنگ ها داریم و باید خود را با این فرهنگ ها سازگار کنیم و آن را خوب بشناسیم . شاید بهترین راه برای این شناخت ، موسیقی ملت ها باشد . این ترانه لری یکی از همین ترانه هاست که برایم بسیار دلنشین و جذاب است . ما توی شهرمون یک همنوردی داریم لر هستن ( آغلام ) و گاهی شبها که توی کوهستان دور هم جمع میشیم با اصرار همیشه ازش می خوام این ترانه رو بخونه واقعا هم صدای دلنشینی داره  یادی هم از آغلام بکنیم که خیلی وقت هم هست که نتونستیم با هم بریم کوه . در قسمت زیر توضیح مختصری در مورد ریشه ی این موسیقی و دلایل سروده شدن شعرش را با هم می خوانیم ...

 طبق گفته بزرگان در زمان قدیم که خان و خان بازی بوده رسم بوده که اولین هدیه (ری گشون) را به عروسها بدهند

در یکی از همین عروسیها موقع دادن هدیه خان از عروس خوشش میاد و دستور میدهد عروس را بدزدند بعد از دزدیدن عروس داماد بیچاره تفنگ را برمیدارد و میرود که عروس را پس بگیرد و شروع میکند درد دل با تفنگش که این اثر همان در د دل آن جوان است که بعدها بصورت ترانه درآمد و با صدای دلنشین رضا سقایی به اجرا درآمد .

تفنگ حیفه که  آهو بکشی آهو قشنگه

تفنگ حیفه بکشی کوک کوهی رنگارنگه 

تفنگ  بزه  وه  او  دزد  فراری

تفنگ جا گله کت سینه پلنگه

تفنگ دردت وه جونم تفنگ بی تو نمونم

تفنگ تا تونه دارم غمی نارم یه برارم

تونی یارم رفیق روز روشه شو تارم

تفنگ بردنه یارم کس و کارم بکو حلالم

تفنگ دشمه میخنه سل بکو ده جو بیزارم

تفنگ دردت وه جونم تفنگ بی تو نمونم

تفنگ دشمه ده شو ده چیته جا برده قرارم

تفنگ بشی ده سینه دشمنم دزیه یارم

تفنگ ده وقت شو دشمنونم بین دچارم

تفنگ کاری بزه وِ او دشمنم بوسیه یارم 

تفنگ دردت وه جونم تفنگ بی تو نمونم