قله چهل چشمه کردستانهفته ی گذشته در صعود به کوه چهل چشمه کردستان متاسفانه با مواردی برخورد کردیم که جای کمی تامل دارد . بدون شک کوهنوردان می توانند نقشی دوگانه در قبال محیط زیست داشته باشند. آنان می توانند مخرب و یا محافظ محیط زیست شوند . بسیاری از این تخریب ها بدون غرض و یا سوء نیتی ایست و یا شاید ناشی از نا آگاهی افراد از صدماتی ایست که کم و بیش وارد می نمایند . یکی از این موارد پلاکاردهایی ایست که بعضی از گروهها در قله نصب می کنند و آن را رها می نمایند . گروه کوهنوردی چهلچشمه دیواندره در یک کار ارزشی و یاد بود یکی از کوهنوردان فقید استان پلاکاردی را بجا گذاشته بود که در جای خود این عملشان از لحاظ اخلاقی پسندیده و از لحاظ محیط زیستی کاری بسیار ناپسند است . خوشبختانه سالهای سال است که دوربین عکاسی یکی از یاران و همسفران کوهنوردان و گردشگران است و می توان با گرفتن چند عکس و انتشار آن به مراتب اطلاع رسانی بهتری در این رابطه شود . اما به جا گذاشتن پلاکارد در قله صرفاً به آلوده کردن و تخریب این منطقه بکر منجر می شود . امیدوارم دیگر شاهد این فاتحان مخرب ( پلاکاردها ) نباشیم .

اما مورد دیگر :  همه ی ما به عنوان کوهنورد در جای جای این کره خاکی فعالیت می کنیم و همواره شعارهای جهان وطنی سر میدهیم  با برسی کلی گردشگران و کوهنوردان بومی و غیر بومی به این نتیجه می رسیم که بومیان منطقه بیشتر به حفظ  محیط زیست منطقه توجه می کنند و همین افراد در مناطق دیگر در نقش غیر بومی سهل انگار تر میشوند . سهل انگاری یک گروه از کوهنوردان خوزستان و همچنین تکرار این مورد در مناطق دیگر من را بر این داشت که این مطلب را هرچند کوتاه و کم اثر بنویسم . شاید دلیل آن نوع نگرش آنان و تعصب های مربوط به منطقه یشان باشد که این حس در جای خود ارزشمند است اما ای کاش به این باور و نگرش می رسیدند که تفاوتی در کوههای زاگرس ، البرز منطقه کردستان ، لرستان و تهران وجود ندارد و همان گونه که برای منطقه ای که در آن زندگی میکنیم ارزش قائلیم برای دیگر مناطق نیز این ارزش و حق را قائل شویم . امیدوارم تمامی هموطنان عزیز همه جای ایران را سرای خود بدانند و همه ی دنیا را وطن خود .