پس از استعفای دو تن از مسئولان هیئت کوهنوردی استان کردستان به دلیل حذف نام سه کوهنورد کردستانی از اردوهای اموزشی این سوال برای افکار عمومی پیش می آید که آیا ادعای نخست فدراسیون مبنی بر برگزاری اردو های اموزشی با واقعیت همخوانی دارد یا خیر؟

پیش از آن می بایست نگاهی  بیاندازیم به سیستم انتخابی اردوها فدراسیون کوهنوردی که سالهاست مورد انتقاد منتقدان است . سیستمی که شرکت کننده ها را به شیوه ی پادگان های نظامی با تحقیر و ایتم های غیر ضروری می سنجند . 

زنده یاد مقبل تعریف میکرد که در اردوهای فدراسیون یک بار فکر میکنم در اردوی الوند یک نفر از شرکت کنندگان در میان برف گیر کرده بود که یکی از مربیان بسیار تحقیر کننده به او لگد زد که چرا گیر کرده است ! 

یا اینکه به طور مثال دویدن در ارتفاع و مورادی عجیب و غریب برای سنجش کوهنوردان تا حدود زیادی خنده دار و مضحک می باشند . 

جدای از این وضعیت اسف بار ذکر این موضوع بسیار اهمیت دارد که نفراتی که بنیان اردوها اخیر را گذاشته اند خود بزرگ شده ی همین سیستم هستند و این اثرات روانی در آنان همچنان پابرجاست . از خود رئیس فدراسیون گرفته تا مربیان این اردو ها همگی بزرگ شده ی چنین سیستمی هستند پس یقیناً انتظار اینکه آنها بتوانند سلامت رفتاری و روانی داشته باشند اندکی بعید به نظر می رسد . 

اما اگر ما بتوانیم خوش بینانه نگاه بکنیم و سیستم میلیتاریزه ی فدراسیون را نادیده بگیریم اساسا اردوهای اموزشی با نیت اموزش و رشد کوهنوردان سراسر کشور با انتخاب چند نفر از یک استان و عدم انتخاب نفرات برخی استان ها کمی با مبنای مورد ادعای این اردوها مغایرت دارد . 

ضروری است فدراسیون نسبت به ماهیت اردوها شفاف سازی نماید که آیا این اردوها اردوهایی جهت رشد و آموزش است یا نوعی اردوی نوستالوژیک به شیوه ی گذشته که خود در آن رشد کرده اند؟ 

اگر هدف آموزش بوده است حذف این سه کوهنورد غیر منطقی است اما اگر هدف چیز دیگری است ضروری است  ادعای قبلی خود را تکذیب و دلایل این اردوها را مشخص نمایند . 

 

 

پی نوشت : استعفای آقایان  باغبانیان و مهدی پناه  اقدامی ارزشمند بود . غیر از این هم از ایشان انتظار نمی رفت.