توی سرشلوغی های این روزهایم وقتی به سرعت از لابلای جمعیت و سروصدای گوش خراش نامزدهای انتخاباتی رد می شدم به ناگاه از میان انبوه تبلیغات انتخابتی چشمم به ورقه ای خورد که درجا خشکم زد . برای یک لحظه همه ی صدا ها ساکت شد و هیچ جمعیتی به چشمم نیومد جز عکسی که به دیوار خورده بود ...

متن تلخی نوشته بود متنی که خبر از فقدان دوست و همنوردی می داد که هنوز هم نوای لبخند و شوخ طبعیش در گوشم طنین انداز است . چه خاطرات شیرینی در کوهستان باهم داشتیم ، چه لبخندهایی به یادگار برایمان گذاشت . مرگ دوستان و همراهان و خصوصا همنوردان از دردناکترین فقدان هاست . بلافاصله به پاتوق کوهنوردیمان رفتم ، به دفتر کانون کوهنوردان آزاد سقز جایی که همیشه ساعت ها در آنجا به گپ می نشستیم ، میخندیدیم و از خاطرات می گفتیم . 

سُید آقا محبت پیشکسوت و همنورد روشنفکر ، اهل مطالعه ، شوخ طبع ، مهربان و دوست داشتنیمان برای همیشه کوله اش را بر دوش گذاشت و محفل کوهنوردیمان را ترک کرد . فردا کوهنوردان سقز مراسم ختم اختصاصی برای این همنورد سفر کرده تدارک دیده است . حضور کوهنوردان در این مراسم شاید مرهمی باشد بر دل داغدار خانواده ی این عزیز و تمام همنوردان داغدارش ، این فقدان روح آزار رو به خانواده ی ایشان ، جامعه ی کوهنوردی و همنوردانمان صمیمانه تسلیت می گویم . 

روحش شاد و یادش گرامی

مراسم : دوشنبه ساعت 15 الی 18 مسجد سلمان فارسی 

پی نوشت : متاسفانه ارشیو عکسهایم از بین رفته است و چقدر متاسف شدم که دسترسی به عکسهای زنده یاد محبت ندارم .