به گزارش کردپرس آقای بهمنیار با تشریح روند صعود خود گفت: در روز 18 می من به اتفاق آقایان رضا شهلایی و دکتر مردانپور به صورت جداگانه و در غالب دو تیم مختلف به کمپ چهار اورست در ارتفاع 8000 متری رسیدیم.

این کوهنورد خراسانی ادامه داد: همان روز خانم پروانه کاظمی -دیگر ایرانی حاضر در این برنامه- به قله صعود کرده بودند و ما هم به ایشان تبریک گفتیم. همان شب، همه کوهنوردان حاضر در کمپ چهار آماده صعود بودند. من نیز در ساعت 8 شب صعود خود را به قله اورست آغاز کردم.

بهمنیار افزود: من تا نقطه ای به نام "بالکونی" در ارتفاع 8600 به صعود ادامه دادم ولی به دلیل مشکل شدید ریوی که برایم پیش آمده بود تنفس برایم مشکل شده بود. بنابراین ترجیح دادم در ارتفاع 8600 متری با همراهی "شرپا"ی خودم به پائین برگردم.

این هیمالیانورد سپس خاطرنشان کرد: در مسیر برگشت به "کمپ چهار" من دکتر مردانپور را دیدم که در حال صعود بودند. من پس از استراحت کوتاهی در "کمپ چهار" به همراه "شرپا" به "کمپ دو" و سپس روز بعد (بیست می) به "بیس کمپ" آمدم.

وی افزود: در ساعت 5 غروب همان روز در "کمپ اصلی" یا "بیس کمپ" قرار بود به پائین منتقل شوم ولی به خاطر شرایط جوی هلیکوپتر نتوانست فرود بیاید. آنموقع بود که من آقای دکتر مردانپور را دیدم که گویا کمی بالاتر از "بالکونی" از صعود به قله منصرف شده و به پائین برگشته بودند. در این میان آقای شهلایی به تلاش برای صعود ادامه دادند که موفق هم شدند.

بهمنیار سپس در خاتمه به مرحله پایانی سفر خود اشاره کرد و گفت: روز بعد یعنی 21 می من برای مداوای بیشتر با هلیکوپتر به "کاتماندو" رفتم که دکتر مردانپور هم همراه ما بودند. در این میان متأسفانه سهواً برخی اخبار غیر واقعی از حاشیه های این ماجرا منتشر شد، اما داستان بازگشت من اینگونه بود که تشریح کردم